Audycji można słuchać co sobotę o 15.00 lub w serwisie Polskiego Radia. Dziś dostępnych jest kilka audycji dotyczących słuchowisk i teatru wyobraźni.
Jak wyglądały początki radiowych słuchowisk?
O najstarszych teatralnych fonogramach, a także o pionierach mechanicznej rejestracji radiowego teatru wyobraźni.
Jeremi Przybora. Dostawca radiowego humoru
Jeremi Przybora po wojnie pracował w Rozgłośni Pomorskiej Polskiego Radia w Bydgoszczy i tam - w audycji satyrycznej "Pokrzywy nad Brdą" - przedstawił po raz pierwszy swoje teksty. Po powrocie do Warszawy w 1948 r. początkowo był spikerem rozgłośni centralnej, potem zaś pracował w Redakcji Teatru Polskiego Radia i wreszcie - w Redakcji Humoru i Satyry.
Syki, mruki, sapania. Słuchowiska Zbigniewa Kopalki
Zbigniew Kopalko to wybitny reżyser radiowy, autor wielu adaptacji literackich klasyki polskiej i światowej, propagator mało znanej polskiej literatury z nurtu rybałtowskiego, która była jego pasją.
Stworzył swój specyficzny styl – żartobliwie przez kolegów reżyserów określany jako "kopalkizm". Nieodzownym elementem słuchowisk w jego reżyserii była muzyka – najczęściej nie współgrająca z treścią, ale skontrastowana. Zbigniew Kopalko kochał aktorów.
Dużo słuchowisk z wielkiego repertuaru teatralnego zrealizował dla Programu 2 Polskiego Radia. Bakcyl teatralny dopadł go już w dzieciństwie, wywodził się bowiem z rodziny o tradycjach aktorskich. Swoją przygodę z radiem rozpoczął jako student Uniwersytetu Wileńskiego w roku 1931.
Aleksander Bardini. Mistrz radiowych przedstawień
Aleksander Bardini był znakomitym aktorem, również filmowym (m.in u Andrzeja Wajdy, Krzysztofa Zanussiego i Krzysztofa Kieślowskiego), oraz reżyserem teatralnym, twórcą wielu znamienitych inscenizacji. Był także związany z radiem. Potwierdzeniem tego był Wielki Splendor, nagroda przyznawana przez Zespół Artystyczny Teatru Polskiego Radia za całokształt twórczości.
Informacje pochodzą z serwisu Polskiego Radia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz