Słuchowiska rozgłośni wileńskiej

Jakiś czas temu wpadła mi w ręce nieprawdopodobna publikacja "10 lat rozgłośni wileńskiej. Radio dla miasta i wsi" wydana w 1938 roku przez Polskie Radio. Jest to coś w rodzaju podsumowania działalności radia wileńskiego. Ale nie tylko. Są tam również elementy strategii funkcjonowania radia w przyszłości. Jaka była przyszłość, to doskonale wiemy. Rozgłośnia wileńska rozpoczęła nadawanie 15 stycznia 1928 roku, a zakończyła 16 września 1939 roku z powodu wybuchu II wojny światowej.


Polskie Radio Wilno znane było m.in. z produkcji słuchowisk, które transmitowane były nierzadko na antenie ogólnopolskiej PR. To w rozgłośni wileńskiej wyemitowano pierwsze oryginalne (napisane specjalnie dla radia) słuchowisko "Pogrzeb Kiejstuta".

Oto co pisał Zbigniew Kopalko o słuchowiskach (po kliknięciu powinna otworzyć się czytelna wersja artykułu):


W publikacji, w części dotyczącej planów rozgłośni wileńskiej w sezonie 1937-38, sporo poświęcono słuchowiskom:


Stałe miejsce miały również audycje dla dzieci i młodzieży, w tym słuchowiska dla tej grupy słuchaczy:


A na koniec zabawny slogan o słuchowiskach. Muszę tu podkreślić, co wiem po tej lekturze, że Polskie Radio Wilno sporo swojej uwagi poświęcało radiofonizacji wsi i upowszechnianiu radia.


To musiało być radio